Jaka jest kara za niezłożenie zeznania podatkowego?

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej nakłada na podmioty obowiązek składania sprawozdań do organu regulacyjnego, jeżeli jest to przewidziane w odpowiednich przepisach. Płatnik przesyła dokumenty do kontroli w miejscu rejestracji. Ordynacja podatkowa przewiduje odpowiedzialność za niezłożenie deklaracji.

Przegląd raportów

Deklaracja to pisemne oświadczenie płatnika dotyczące przedmiotu opodatkowania, uzyskanych dochodów i poniesionych wydatków. W dokumencie tym podmiot wskazuje również informacje o źródłach środków, świadczeniach, podstawie, wyliczonej kwocie obowiązkowej wpłaty do budżetu, czy też inne informacje stanowiące podstawę do naliczenia i uiszczenia opłaty. Wyjaśnienie to znajduje się w art. 80 NK. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej nakazuje zgłaszanie każdej płatności podlegającej odliczeniu do budżetu, chyba że prawo stanowi inaczej.

Św. 119 NK

Zgodnie z art. 80 ust. 6 deklaracja jest terminowo składana do organu podatkowegoterminy zgodnie z prawem. Nieprzestrzeganie tego nakazu jest naruszeniem. Za niezłożenie oświadczenia w terminie, art. 119 NK. Jednocześnie należy pamiętać, że wpłata naliczonej kwoty wpłaty do budżetu nie zwalnia podmiotu z kary za nieprzestrzeganie ustalonej procedury. Oznacza to, że w przypadku zwrotu opłaty kalkulacyjnej sankcja nie zostanie ustalona w wysokości minimalnej. Jego wartość zostanie obliczona według kwoty obowiązkowej opłaty wskazanej w raporcie.

Jakie są kary w urzędzie skarbowym dla badanych?

Sankcje wobec płatników, którzy naruszają procedurę składania sprawozdań do organu nadzorczego, są przewidziane w ust. 1 i 2 art. 119. Kara za niezłożenie zeznania podatkowego w miejscu rejestracji podmiotu wynosi 5% kwoty wpłaty podlegającej odliczeniu (dopłacie) do budżetu i określonej w dokumencie. Naliczanie jest dokonywane za każdy pełny lub niepełny miesiąc od daty wyznaczonej do raportowania. Jednocześnie kara za niezłożenie zeznania podatkowego nie może wynosić więcej niż 30% naliczonej opłaty, ale nie mniej niż 100 rubli. Ta procedura jest uważana za wspólną dla wszystkich płatników. Sztuka. 119 Ordynacji podatkowej przewiduje również zwiększone sankcje za naruszenie procedury raportowania. W szczególności kara za zwrot podatku może wynosić 30% kwoty płatności, jeżeli podmiot nie złożył dokumentacji przez ponad 180 dni. od ustawowej daty. Jednocześnie, począwszy od 181. dnia, będzie od niego pobierane 10% opłaty wskazanej w zgłoszeniu za każdy miesiąc (niepełny lub kompletny).

Nuanse

Kara pieniężna za niezłożenie w terminie zeznania podatkowego z błędnie obliczoną kwotą wpłaty obowiązkowej ustalana jest zgodnie z wymagalnością, a nie błędnie wskazana w zgłoszeniu. Podmiot musi również pamiętać, że jeżeli wysokość opłaty rozliczeniowej wynosi zero, podmiot zachowuje obowiązek złożenia dokumentacji. W piśmie informacyjnym Prezydium Naczelnego Sądu Arbitrażowego nr 71 z 2003 r. wskazuje się, że brak kwoty należnej od płatnika na koniec określonego okresu nie zwalnia go samo w sobie z konieczności sporządzenia i składać raporty. Tym samym kara za niezłożenie zeznania podatkowego zostanie naliczona niezależnie od wyników obliczeń.

Okoliczności obciążające

W praktyce często pojawia się pytanie - czy organ kontrolny jest uprawniony do zwiększenia kwoty odzysku w przypadku ponownego naruszenia procedury raportowania? Odpowiedź na to zawarta jest w ust. 2 art. 112. Mówi, że jeśli istnieje okoliczność przewidziana w ust. 4 art. 114 karę za niezłożenie zeznania podatkowego podwyższa się o 100%. W ust. 2 art. 112 ustala się okoliczność obciążającą – popełnienie naruszenia przez osobę, wobec której za podobne przestępstwo nałożono już sankcje. Klauzula 3 tej normy zawiera wskazanie terminu przedawnienia pociągnięcia do odpowiedzialności. Tak więc podwojona kwota może zostać odzyskana, jeśli od daty pierwszej kary nie minęło 12 miesięcy. Okoliczności obciążające lub łagodzące odpowiedzialność ustala organ podatkowylub przez sąd i są brane pod uwagę przy nakładaniu kary. Tym samym, zgodnie z powyższym, organ kontrolny ma prawo do odzyskania kwoty w podwójnej wysokości.

Zróżnicowanie zaburzeń

Często pojawia się pytanie o zasadność ustanowienia kary pieniężnej za brak wpłaty, a nie za niezłożenie deklaracji VAT lub innego obowiązkowego odliczenia. Należy zauważyć, że procedura nakładania sankcji w takich przypadkach jest różna. Tryb doręczenia i termin kontroli wysyłania rozliczeń, zasady i formę wypełnienia reguluje art. 80 NK. Ten sam artykuł dotyczy deklaracji. Jednak koncepcje te nie są identyczne. Jeżeli dokument nie zawiera oznak oświadczenia, to zastosowanie kary na podstawie art. 119 jest nielegalne. W takim przypadku powinieneś skorzystać z art. 126. Mówi, że kara pieniężna w wysokości 50 rubli jest nakładana na podmiot, który nie złożył dokumentów lub innych informacji przewidzianych w Ordynacji podatkowej i aktach prawnych. za dokument.

Wyjaśnienia Prezydium TY

Klauzula 15 listu nr 71 stanowi, że organizacji nie można obciążyć karą za niezłożenie deklaracji VAT lub innej opłaty, jeżeli przepisy dotyczące określonej płatności rozróżniają pojęcia sprawozdawczości i kalkulacji. Podobne wyjaśnienie znajduje się w Dekrecie Prezydium nr 15356/04. Mówi, że przy ocenie merytorycznej wpłaty, niezależnie od jej nazwy, należy brać pod uwagę pojęcia opłat i podatków ustalone w prawie. Rozważ przykład. W sądziezajmował się sprawą, że organizacja nie przedstawiła oświadczenia (rozliczenia) transakcji na papierach wartościowych. W istocie płatności związane z obrotem akcjami działają jako opłata. To znaczy są to składki, których wniesienie stanowi jeden z warunków dokonania czynności prawnych przez struktury państwowe w stosunku do tej organizacji. W szczególności mówimy o nadaniu określonych uprawnień lub wydaniu licencji (zezwolenia). Zatem płatność ze swej natury jest opłatą emisyjną za transakcje papierami wartościowymi. Brak oświadczenia (obliczenia) jego zapłaty nie może stanowić podstawy do zastosowania art. 119 NK.

E-formularz

W obecnym prawodawstwie wprowadzono pewne zmiany. Zgodnie z nimi przewidziano obowiązek składania przez podmiot raportów do organu kontrolnego w formie elektronicznej. Od 2007 r. obciążają płatników zatrudniających ponad 250 pracowników, a od 2008 r. – ponad 100 osób. Obowiązek ten podmioty wypełniają przesyłając stosowne informacje kanałami telekomunikacyjnymi. Należy zauważyć, że za niezłożenie deklaracji (3-NDFL lub innej obowiązkowej płatności) w odpowiedniej formie, mogą zostać zastosowane również sankcje z art. 119 Ordynacji podatkowej. Wyjaśnienia w tej kwestii zawiera Pismo Ministerstwa Finansów nr 15356/04. W dokumencie tym w szczególności stwierdza się, że za niedopełnienie obowiązku uważa się złożenie sprawozdań (obliczeń) w niewłaściwej formie lub w niesprecyzowany sposób,przypisane do płatnika.

Cele sankcji

Należy powiedzieć, że kara pieniężna za niezłożenie deklaracji o dochodach jest najważniejszą instytucją państwowości. Jej głównym celem jest zapewnienie realizacji uprawnień władz do kontroli ścisłego przestrzegania wymogów prawa, praw i interesów (strategicznych, gospodarczych, społecznych) wszystkich uczestników stosunków prawnych. Odzyskanie środków pieniężnych jest rodzajem odpowiedzialności cywilnej w ogóle, a w szczególności indywidualnej. Stosując sankcje wobec sprawców naruszenia, państwo zapewnia utrzymanie prawa i porządku w określonym obszarze interakcji społecznych i gospodarczych.

Szczegółowe regulacje prawne

Należy stwierdzić, że realizacja uprawnień władz do ustalania odpowiedzialności za przestępstwa skarbowe jest jej konstytucyjnym obowiązkiem. Jego realizacja jest niemożliwa bez kontroli państwa nad przestrzeganiem norm ustanawiających i regulujących procedurę interakcji społecznych w zakresie obowiązkowych płatności budżetowych. W tym celu istnieje instytucja zapewniająca wypełnienie obowiązków nałożonych na podmioty uczestniczące w odpowiednich stosunkach prawnych.

Zgodność i wdrożenie ustawodawstwa o opłatach i podatkach nie mogłoby być w pełni zagwarantowane przez państwo, gdyby przy prawidłowym wdrożeniu niektórych norm realizacja innych wymogów miała charakter czysto formalny. To w swoimz kolei doprowadziłoby do częściowej lub całkowitej utraty ich wartości prawnej. W tym zakresie zgodność ze wszystkimi normami ustanowionymi przez prawo w kompleksie i to nie tylko w ramach struktury jednego, konkretnego skodyfikowanego aktu prawnego, ale także w ogólnym systemie wszystkich istniejących dokumentów regulacyjnych, w tym międzynarodowych, pozwoli państwu stworzyć najkorzystniejsze, korzystne warunki dla intensywnego i efektywnego wzrostu gospodarczego oraz poprawy wszystkich osób zaangażowanych w sprawy podatkowe.

Wniosek

Zobowiązanie podatkowe podmiotów gospodarczych ma ogromne znaczenie dla utrzymania ładu i porządku w sferze gospodarczej kraju. Działa jako kluczowy instrument regulacji prawnej. Wzajemne wypełnianie obowiązków imputowanych oraz realizacja istniejących praw przez wszystkie podmioty podatkowych stosunków prawnych przyczyniają się do powstania społeczeństwa praworządnego, w którym ugruntowany jest wysoki poziom podstaw praworządności. Jednocześnie obowiązki, zarówno w sensie ogólnym, jak i szczególnym, nie powinny stać się dla płatnika czynnością rutynową, za niewykonanie której przewidziane są tylko określone sankcje. Powinny one stać się dla niego niezbędną realizacją jego praw, interesów i wolności w sensie konstytucyjnym, dzięki czemu powstaje pełnoprawne społeczeństwo obywatelskie.