Finanse behawioralne i ich rola na giełdzie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Ten temat jest całkiem świeży. Jest to obszar, który nie został jeszcze w pełni zbadany. Dlatego nadal nie można powiedzieć, że położono tu kres i można być pewnym otrzymanych informacji. Czemu? Jaki jest ten kierunek? Jakie książki możesz przeczytać na ten temat?

Wprowadzenie

Różnica między finansami behawioralnymi a tradycyjnymi to:

1. Obiektywne postrzeganie informacji.
2. Odpowiednie podejście do prognoz.

Mówiąc prościej, niektórzy ekonomiści posługują się określonymi wskaźnikami, podczas gdy inni uważają, że nie da się uniknąć błędów w prognozowaniu. Druga opinia należy do zwolenników ekonomii behawioralnej. Uważają, że wynika to z możliwości popełnienia błędów, gdy to ludzie dokonują przewidywań. Wszakże w tym przypadku trzeba wykorzystać swoją pamięć i odtwarzając podejmowanie pewnych decyzji, polegać na jej danych.

Jednocześnie ludzie nie lubią stosować logicznej analizy dostępnych informacji. Ta sytuacja prowadzi dowystępowanie błędów. Aby zminimalizować je przez rachunkowość, wymyślono teorię finansów behawioralnych. Ludzie częściej kierują się emocjami niż logiką. Tym samym psychologia inwestorów ma większy wpływ na cenę akcji niż wskaźniki fundamentalne.

Badanie Amosa Tversky'ego i Daniela Kahnemana powinno być traktowane jako podstawa do rozważenia tego tematu. Ich spostrzeżenia i argumenty przemówiły do dużej liczby ekonomistów behawioralnych. Ci koledzy wielokrotnie udowodnili, że dana osoba przetwarza dane nieefektywnie. Ludzie mają tendencję do podejmowania absurdalnych i szybkich decyzji. Jest to znacznie bardziej powszechne niż niespieszne i logiczne wnioski oparte na adekwatności i obiektywności. Dlatego wśród traderów bardziej powszechne jest rozumienie rynku poprzez wiarę w najlepszych. Razem z pamięcią o przeszłości i rysowaniem paraleli, z uwzględnieniem sygnałów, które nie są gwarancją realizacji oczekiwanej przez tradera prognozy.

Informacje o modelach używanych w prognozowaniu

Nic dziwnego, że próby przewidzenia przyszłości nie są pozbawione wyzwań. W końcu istnieje niezwykle bliski związek między zachowaniem a ruchami. Przewidywanie psychologii tłumu nie jest łatwe. Zagadnienie to było badane od lat 40. XX wieku. Nikt nie był w stanie osiągnąć znaczących wyników w przewidywaniu zachowań rynków finansowych. Ale próby się nie kończą. Entuzjaści wciąż próbują osiągnąć sukces w tworzeniu złożonych modeli matematycznych, które pozwalają im dokładnie przewidywać sytuacje. Wiele osób wierzy w realność tego podejścia. Jednocześnie psychologia zostaje odepchniętaw tle.

Więc jak nasz mózg podejmuje decyzje? Finanse behawioralne, choć spotkały się z pewnym sceptycyzmem, nadal zasługują na uwagę. Jako ciekawostkę warto przytoczyć mały fakt: wspomniany wcześniej psycholog poznawczy i fizjolog Daniel Kahneman otrzymał w 2002 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii. Jednocześnie poważnie wyróżnia się wśród wszystkich, którzy dostąpili zaszczytu wyróżnienia go samą swoją specjalizacją. Oczywiście obecność nagrody nie może dowodzić prawdziwości teorii. Ale to był pierwszy krok do uznania na świecie. Ale ogólnie rzecz biorąc, ten temat sięga roku 1985, kiedy finanse behawioralne pojawiły się jako nauka.

Przyjmuje się, że wykorzystanie jej informacji umożliwia uwzględnienie irracjonalnego charakteru działań inwestorów w warunkach rynkowych, wyjaśniających zachowanie obiektów w sytuacjach, w których klasyczne dogmaty nie mogą dać jasnego wyjaśnienia. W rezultacie będzie można poradzić sobie z negatywnymi skutkami błędnych osądów, a także złudzeniami percepcji. Z pewnym sukcesem można również przewidzieć działania innych uczestników rynku, opracować skuteczną strategię inwestycyjną i osiągnąć maksymalny efekt z ulokowanego i zainwestowanego kapitału.

Kontynuacja rozwoju

Nie trzeba myśleć, że jeśli pierwszy artykuł został opublikowany, to natychmiast finanse behawioralne na giełdzie zaczęły szybko ożywiać się. Wielu ekspertów spotkało się z niemożnością wyjaśnienia wielu zjawisk, któremają miejsce na rynkach finansowych. Teorie klasyczne po prostu nie pozwalały im zmieścić się w istniejących ramach. Jednocześnie wyrażona w tym samym czasie idea aspektu behawioralnego przyciągnęła wiele osób. Dlatego rozpoczęto bardziej szczegółowe badanie związku między efektywnością działań finansowych i gospodarczych a cechami osobowymi ludzi.

W tej chwili powstała więcej niż jedna teoria finansów behawioralnych. Mają na celu wyjaśnienie wielu faktów, kiedy podejścia klasyczne odbiegają od praktyki. Wśród całej różnorodności należy zauważyć, że za najbardziej obiecujące uważane są następujące teorie:

1. Perspektywa.
2. Zachowanie inwestorów na giełdzie.
3. Hasy handlowe.
4. Wpływ cech psychologicznych tradera na efektywność transakcji.

Warto rozważyć teorie i autorów. Finanse behawioralne nie ograniczają się do nich. Niemniej jednak są to najciekawsze i najbardziej kompletne formacje. Chociaż niektórzy myśliciele również zasługują na wzmiankę – na przykład G. Simon. Dużym zainteresowaniem cieszyły się finanse behawioralne i inwestorzy, choć przez lata jego pracy nie było to zbytnio podejrzewane, ponieważ nie ukształtowały się jeszcze jako odrębna nauka. Niemniej jednak otrzymał Nagrodę Nobla za swoje badania.

Teoria perspektywy

Rozpoczęty przez Morgensterna i Neumanna w 1944 roku. Następnie sformułowali teorię oczekiwanej użyteczności. Obecnie leży u podstaw wielu modeli finansowych. Ale dla handlowcówOna nie jest przedmiotem zainteresowania. W ramach tematu największe znaczenie ma teoria racjonalnych oczekiwań, która jest dodatkiem wyjaśniającym zachowanie podmiotów gospodarczych na poziomie makro.

Zgodnie z powyższymi hipotezami, kształtowanie oczekiwań ludzi odbywa się nie na ich własnych doświadczeniach, ale na wykorzystaniu dostarczonych informacji. Na przykład rząd deklaruje, że podejmie wszelkie niezbędne środki w celu walki z inflacją. Ludzie muszą jednocześnie zmieniać swoje oczekiwania zgodnie z otrzymanymi informacjami. Niemal natychmiast pojawiła się duża krytyka, która kwestionowała powszechność takich założeń.

Najbardziej wpływowa pod tym względem jest teoria perspektywy, przygotowana przez Kahnemana i Twerkiego i zaprezentowana opinii publicznej w 1979 roku. Służy do wyjaśniania i przewidywania zachowań inwestorów w warunkach ryzyka i niepewności. Teoria prospektu utrzymuje, że uczestnicy rynku nie zachowują się racjonalnie. Jest to przykład analizy opisowej, a nie normatywnej. Jednocześnie fakt, że opiera się na wynikach uzyskanych z setek eksperymentów, nie pozwala na jego zaniechanie.

Informacje o wynikach badań

Do jakich wniosków doszli Kahneman i Twerky po pracy? Odkryli, że odczucia jednostek związane z przejęciem i utratą kwot pieniężnych równych wartości bezwzględnej nie są symetryczne. Co to znaczy? Przyjemność człowieka z zdobycia tysiąca dolarów jest znacznie mniejsza niż frustracja związana z jego utratą. Jednocześnie chęć uniknięcia straty jest słabo związana z:chęć uniknięcia ryzyka. Prowadzi to do interesującego wyniku.

W ten sposób, unikając strat w prawdziwym życiu, ludzie ryzykują znacznie mniej, niż gdyby działalność była prowadzona w ściśle racjonalnych ramach i dążyła do maksymalizacji użyteczności w realizacji działań. Teoria prospektu promuje również pogląd, że ludzie mają skłonność do błędnej oceny prawdopodobieństw. W rezultacie finanse behawioralne i obligacje mają wartości nieracjonalne. Na przykład, nie docenia się prawdopodobieństwa zdarzeń, których wystąpienie w przyszłości jest prawie gwarantowane lub odwrotnie. Możliwe też, że coś jest uważane za coś, co nigdy się nie wydarzy. Chociaż istnieje możliwość ich realizacji (choć niewielka). Wszystko to przyczyniło się do powstania głównych zapisów:

1. Przydatność każdego wyniku musi obejmować oszacowanie odpowiadającego mu prawdopodobieństwa. Jednocześnie konieczna jest korekta nastawienia ludzi do ryzyka.
2. Wprowadzenie funkcji kosztu. Decyduje o tym nie ostateczne samopoczucie podmiotu, ale wartości, którymi w konkretnym przypadku są „straty” i „zyski”, oddzielone „punktami obojętności”.

Teoria perspektyw służy do wyjaśniania dużej liczby anomalii, które można znaleźć na rynku. Najbardziej ilustrujące przykłady to:

1. Efekt predyspozycji.
2. Zwiększona premia za ryzyko.
3. Asymetryczna elastyczność cenowa popytu.

Teoria zachowaniainwestorzy na giełdzie

Rozpocznijmy kolejny rozwój. Jego powstanie rozpoczęło się od nieefektywnego rynku Shleifera: Wprowadzenie do finansów behawioralnych. Analizuje bogactwo dowodów zarówno niedostatecznej, jak i nadmiernej reakcji inwestorów na nowe dane. Kiedy to może być?

Niedostateczną reakcję obserwuje się w przypadku danych negatywnych, kiedy notowania spadają mniej niż powinny. Innymi słowy, akcje spółki są przewartościowane. Ich przejęcie przynosi inwestorowi stratę. Nadmierna reakcja ma miejsce, gdy po serii pozytywnych przepływów danych cena nadmiernie wzrośnie. A nieruchomość jest przereklamowana. Jednocześnie przynosi straty swoim właścicielom. Zmiany wynikają z informacji publicznych.

Dowody na niedostateczną lub nadmierną reakcję pochodzą z licznych obserwacji prowadzonych od lat 70. XX wieku przez wielu ekspertów. Na przykład Logran, Cutler, Poterb, Summers i wielu innych otrzymało je, aby obalić lub potwierdzić hipotezę efektywnego rynku. Shleifer zaproponował model, według którego można opisać proces kształtowania się wśród inwestorów opinii na temat akcji niektórych spółek. Opiera się na dwóch czynnikach:

1. Myślenie konserwatywne.
2. Nadużywanie modeli teorii prawdopodobieństwa w praktyce.

Jak się manifestują? Skutkiem konserwatyzmu jest niewystarczająca reakcja inwestorów na otrzymanie negatywnych informacji, które:powinno prowadzić do przeszacowania wartości akcji. Nadzór behawioralny na rynku finansowym wykazał, że złe wiadomości, które nie odpowiadają dominującym odbiorom, są słabo odbierane. Dlatego reakcja jest opóźniona lub ograniczona. Nadużywanie modeli teorii prawdopodobieństwa w praktyce polega na tym, że inwestorzy, mając szereg dobrych wiadomości o spółce, uważają, że pozytywny trend utrzyma się w przyszłości. Ale jeśli to przekonanie jest poparte tylko tym, to rezultatem jest tylko przeszacowanie aktywów i spadek dochodów ich właścicieli.

Teoria handlu hałasem

Po raz pierwszy został zaoferowany światu w 1968 roku. Jej główne postanowienia zostały sformułowane w dziele Czarnego „Szumu”. Dalszy rozwój teorii przeprowadzili Summers, Bradford, Shleifer, De Long. Jaka jest jego istota?

Praca na giełdzie, gdzie szum (pogłoski, niezweryfikowane informacje itp.) jest wykorzystywany jako podstawa do podejmowania decyzji, jest przeciwieństwem podejścia opartego na rzetelnych i aktualnych informacjach. Jak to wygląda w praktyce? Kiedy uczestnicy rynku kierują się w swoich działaniach niezweryfikowanymi danymi i plotkami, korzystają z rad pseudo-ekspertów, to znaczy, że są handlarzami szumowymi. Robią interesy. W tym przypadku szum jest traktowany jako dane dokładne, chociaż tak nie jest. Innymi słowy, ich zachowanie nie jest racjonalne.

Często działalność jest prowadzona, ponieważ, jak powiedział Black, „lubią handlować”. To właśnie ten czynnik przyczynia się do wzrostu aktywności. Bo gdyby ceny rynkowe były zawsze wynikiemadekwatne i rzetelne informacje, wtedy w takim przypadku trudno uzyskać dodatkowy zysk. A handel akcjami straciłby wszelkie znaczenie.

Ale efekty, o których mowa, na tym się nie kończą. Finanse behawioralne w ramach tej teorii sugerują, że muszą istnieć racjonalni uczestnicy. Do ich oznaczenia używa się wyrażenia „handlowcy informacją”. Z reguły ci pierwsi tracą, a drudzy zyskują. Jednocześnie handlarze informacjami biorą pod uwagę zachowanie swoich „hałaśliwych” kolegów i mają tendencję do bardziej interakcji z nimi niż z ich racjonalnymi konkurentami. Teoria ta przeczy niemal wszystkim najważniejszym przepisom finansów klasycznych. Ale praktyka giełdowa spokojnie wpisuje się w jego ramy, chociaż samo zachowanie rynku jest nieprzewidywalne.

Teoria wpływu cech psychologicznych tradera na efektywność przeprowadzanych operacji

Przeprowadzając badania na rynkach Kanady i Stanów Zjednoczonych, stwierdzono statystycznie istotną korelację między pozytywnym zestawem cech psychologicznych osoby a sukcesem jej aktywności zawodowej.

Zgodnie z tą teorią sukces towarzyszy tym, którzy posiadają zestaw następujących cech:

1. Nie ma potrzeby kontrolowania rynku i ujarzmienia go.
2. Wyczuwa indywidualną barierę ryzyka – wartości graniczne, które może przyjąć. To znaczy maksymalna liczbakapitał, który można postawić bez fatalnych konsekwencji.
3. Podejmuj przemyślane i właściwe decyzje, nawet jeśli sprawy nie idą zgodnie z planem.
4. Biorą pod uwagę selektywność (selektywność) pamięci i percepcji.
5. Potrafi rozpoznać stan stresu i rozwinąć mechanizmy ochronne przed pochopnymi działaniami, które mogą w nim zostać podjęte.
6. Ma odpowiednią samoocenę.
7. Może uwzględniać wpływ negatywnych tendencji, predyspozycji i postaw.
8. Unika psychologicznego przywiązania do korzystania z określonych instrumentów finansowych.
9. Może zrezygnować z krótkoterminowych zysków, aby wygrać w dłuższej perspektywie.
10. Ma wytrzymałość i cierpliwość.
11. Potrafi zaplanować rozwój kilku, często przeciwstawnych scenariuszy na giełdzie.
12. Umie skoncentrować się na celu i stale działać, aby go osiągnąć w oparciu o podjętą decyzję.
13. Posiada umiejętności pracy z dużą ilością informacji, aby uniknąć przeciążenia psychicznego.
14. Brak psychologicznego uzależnienia od handlu.

Dla odniesienia: wybór literatury

Finanse behawioralne, pomimo względnej nowości, to dość szeroki temat. A zmieścić absolutnie wszystko w ramach jednego artykułu to trudna sprawa.

A dla tych, którzy chcą wiedzieć więcej, wystarczy pełny podręcznik. Finanse behawioralne zostały dobrze zbadane. Są dobrze przemyślanew następujących pismach:

1. Nikolay Rudyk: „Finanse behawioralne, czyli między strachem a chciwością”. Ta książka bardzo dobrze pokazuje, jak irracjonalna natura człowieka wpływa na proces podejmowania decyzji. Rozważa się, jak iluzje wpływają na proces myślenia i prowadzą do systematycznych błędów. Rudyk w Behavioural Finance stawia na nadmierną pewność siebie. Oprócz złudzenia „gorącej ręki”, efektu usposobienia i wielu innych czynników, które tylko stwarzają problemy.
2. Sergey Filin: „Finanse behawioralne. Inwestorzy, firmy, rynki”. To obszerna praca, która porusza tematykę ewolucji postaw, psychologii ryzyka, problemu nieefektywności, mechanizmów wyceny aktywów i wiele więcej. Pozwoli ci to położyć solidny fundament pod udaną działalność, jeśli nauczysz się i zastosujesz materiał dostępny w książce. Finanse behawioralne i materiały zawarte w tym artykule będą interesujące dla traderów. Szczególnie dla tych, którzy muszą pracować z aktywami i wpływać na wsparcie legislacyjne i regulacyjne.
3. Siemion Bogatyrev: „Finanse behawioralne. Instruktaż". Ta książka bada początki tej dziedziny, odbiegając od tradycyjnego kierunku, opisując używane narzędzia i pokazując, jak można je wykorzystać w praktyce w wycenie, księgowości, budżetowaniu i handlu.

Ale finanse behawioralne na tym się nie kończą. Książka może dać podstawowe teoretyczne zrozumienie sytuacji, ale tylko praktyka pomoże w pełni zrozumieć wszystko w najdrobniejszych szczegółach.

Krytykarozważane abstrakty

Patrząc na wszystko w sposób czysto pozytywny, można przeoczyć negatywne aspekty. Jaka jest krytyka teorii finansów behawioralnych? Przede wszystkim podają następujący argument: działające podmioty gospodarcze wolą działać racjonalnie. Zachowanie zaobserwowane w eksperymentach ma ograniczone zastosowanie w sytuacjach rynkowych. W końcu konkurencja stymuluje najbardziej racjonalne zachowania.

Wielu badaczy zwraca również uwagę na fakt, że istniejące osiągnięcia w zakresie finansów behawioralnych mogą być wykorzystane tylko w jednorazowych problemach podobnych do tych, które muszą rozwiązać uczestnicy eksperymentów lub ankiet. Ponadto istnieje pewien sceptycyzm wobec stosowanych narzędzi badawczych. Najważniejsza jest przecież przewaga ujawniona, a nie nazwana, jak ma to miejsce w przypadku rozważanej teorii. Nie zapomnij również o ryzyku wywłaszczania systemu.