Klasyfikacja płodozmianu. Co sadzić w przyszłym roku

2025 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2025-01-24 13:23

Wielu mieszkańców lata, uprawiających te same plony rok po roku, zauważa, że plony, mimo dobrej pielęgnacji, dość szybko spadają. Nie ma w tym nic dziwnego – nie każdy właściciel serwisu wie o klasyfikacji płodozmianów i ich konieczności. A to poważny błąd, który może kosztować zbiory. Dlatego bardzo przydatne będzie omówienie podstawowych zasad - ta prosta wiedza zawsze pozwoli Ci zebrać maksimum owoców z niewielkiej powierzchni.

Co to jest płodozmian i dlaczego jest potrzebny

Zanim zaczniemy mówić o klasyfikacji płodozmianów, warto powiedzieć, czym ona jest w ogóle i do czego służy.

To właściwie całkiem proste. Różne uprawy potrzebują różnych mikroelementów do tworzenia owoców. Niektórzy potrzebują więcej potasu, a inni więcej fosforu. Jedne zużywają dużo azotu, inne nieco mniej, a jeszcze inne wzbogacają glebę w ten cenny pierwiastek śladowy.

Jeśli co roku uprawiasz na działce tę samą roślinę, będzie ona stale pobierać te same substancje. Oczywiście zaOd kilku lat ilość mikroelementów w glebie ulega gwałtownemu zmniejszeniu. W rezultacie wydajność gwałtownie spada. Nawożenie może częściowo rozwiązać problem, ale wynika to ze zbędnych kosztów finansowych. Dlatego lepiej jest po prostu wiedzieć, co sadzić w przyszłym roku i inteligentnie płodozmianu, aby uzyskać obfite zbiory.

Nawiasem mówiąc, nasi przodkowie niewiele wiedzieli o składzie gleby, nie rozumieli mikroelementów. Jednocześnie jednak zawsze starali się przestrzegać zasad płodozmianu - ludzie nazywali to wielopolowym. Doświadczeni chłopi, mając wystarczającą ilość ziemi, wybrali system trzech pól. Na jednym uprawiano np. zwykłą pszenicę, na drugim - ozimę, a trzeci pozostał „odłogiem”, czyli odpoczywał przez cały rok, aby przywrócić równowagę mikroelementów.

Jednak przywrócenie kompozycji to nie jedyny plus płodozmianu. Od dawna zauważono też, że wraz z wieloletnią uprawą jednej rośliny lub nawet różnych roślin należących do tego samego gatunku w tym samym miejscu, wzrasta liczba pasożytów i chorób zakaźnych. Nie ma w tym nic dziwnego – na przykład, jeśli w jednym miejscu hodujesz ziemniaki, to na stronie wzrośnie liczba stonki ziemniaczanej. A co roku armia szkodników będzie się powiększać. Jeśli zrobisz sobie przerwę i przez kilka lat hodujesz tu ogórki, buraki czy marchewki, stonki ziemniaczane nie będą miały co jeść i będą musiały zmienić miejsce zamieszkania. To samo dotyczy chorób zakaźnych. Przecież bardzo często choroby zagrażające niektórym kulturom w ogóle nie mogąkrzywdzić innych.

Dlatego regularny i co najważniejsze właściwie zaplanowany płodozmian to niezawodny sposób na pozbycie się wielu problemów i zapewnienie dobrych zbiorów.

Przycięte rzędy

Teraz warto porozmawiać o klasyfikacji płodozmianu. Rzeczywiście, dzisiaj agronomia zgromadziła bogaty zasób wiedzy na temat prawidłowego rozmieszczenia i zmiany upraw. Dlatego podajemy przykłady różnych opcji naprzemiennych. Zacznijmy od płodozmianu rzędowego.

Obserwuje się, gdy konieczna jest uprawa roślin rzędowych – ziemniaków, buraków cukrowych, kukurydzy. Ich główną cechą jest to, że każda roślina potrzebuje stosunkowo dużej powierzchni, to znaczy na metr kwadratowy przypada tylko kilka łodyg lub krzewów. Zwykle połowę dostępnej powierzchni przeznacza się pod uprawy rzędowe - na drugim uprawiane są inne rośliny jednoroczne. Na jednej działce można uprawiać te same rośliny nawet przez dwa lata, po czym konieczna jest zmiana ich miejsca. Ten rodzaj płodozmianu jest uważany za najbardziej intensywny.

Zbożowo-ziołowy

Płodozmian zbożowo-trawiasty jest bardzo popularny w uprawie różnych zbóż wysiewanych metodą siewu. Obejmuje to większość zbóż: pszenicę, owies, żyto i inne. Pomimo dużej gęstości sadzenia rośliny te stosunkowo mało zubożają glebę.

Ale nadal, aby przywrócić dostawy pierwiastków śladowych, należy przestrzegać pewnych zasad. Po trzech do czterech latach uprawy zbóż na tym obszarze uprawia się trawy wieloletnie lub jednoroczne. Z reguły w roku poprzedzającym powrót zbóż na miejsce pole jest zaorane wraz z trawami, które nie zdążyły jeszcze wydać nasion. Dzięki temu gleba otrzymuje nie tylko odpoczynek, ale także dobre odżywianie w postaci liści i łodyg traw. W ciągu roku gniją i służą jako dodatkowy pogłówny sos do zbóż.

Przenoszenie owoców

Płodozmian jest również często nazywany zbożowo-trawiasto-rzędowym. Jest uważana za najbardziej przyjazną dla środowiska i pożyteczną - nieznacznie wyczerpuje glebę i ma czas na regenerację dzięki naturalnym procesom - nie są wymagane żadne dodatkowe nawozy.

Istota płodozmianu jest dość prosta. Dzięki niemu najbardziej zróżnicowane rośliny powinny być uprawiane w systemie zmianowym na jednym obszarze. Na przykład nie możesz uprawiać roślin strączkowych ani psiankowatych dwa lata z rzędu - musisz je zmieniać. Pożądane jest również wysiewanie naprzemiennie roślin jednorocznych i wieloletnich. Udana para to rośliny uprawne i siew ciągły, rośliny wiosenne i ozime. Dzięki takiemu podejściu gleba jest lekko zubożona, a jej stan fitosanitarny pozostaje najlepszy.

Para zbożowa

Płodozmian zbożowo-ugorowy jest najstarszym znanym robotnikom rolnym. Według źródeł, z którymi się zetknęliśmy, można sądzić, że był z powodzeniem stosowany w naszym kraju i całej Europie kilka wieków temu. To prawda, że jest odpowiedni tylko wtedy, gdy jest duży obszar. Stosuje się go również zwykle w suchych i mało żyznych regionach, na przykład na stepie. Aktywniebył używany w kazachskiej SRR, gdzie niskie opady często prowadziły do niskich plonów.

W płodozmianie zbożowo-ugorowym, na działce wysadza się rośliny zbożowe (proso, pszenica, żyto, owies) w następnym roku, a rok później pozostawia się „ugór”, czyli rosną tu dzikie zioła, które przywracają żyzność gleby.

W niektórych przypadkach nie różnią się dwie fazy, ale trzy. Jednocześnie w pierwszym roku uprawia się zwykłe zboża, w następnym roku ozime, a trzecie pole pozostawia się do „odpoczynku” i przywrócenia żyzności. Ta opcja jest najbardziej uzasadniona, ponieważ pozwala uzyskać bogate plony zbóż, a z drugiej strony nieco uszczupla glebę, pozwalając na pracę z nią przez dziesięciolecia bez stosowania drogich nawozów.

Wiersz zboża

W regionach, w których występują duże opady, a jednocześnie gleba jest bardzo żyzna (region Czarnoziem, stepy leśne, Polesie), najlepszym wyborem będzie płodozmian. Pomimo intensywnej uprawy różnych roślin, która pozwala na uzyskanie doskonałych plonów, przy odpowiednim podejściu gleba jest lekko zubożona.

Jak sama nazwa wskazuje, tutaj, w jednym obszarze, musisz naprzemiennie stosować zboża i uprawy rzędowe. Oznacza to, że po pszenicy uprawia się ziemniaki, potem proso, potem kukurydzę i tak dalej. Tak, wszystkie rośliny uprawne pochłaniają od umiarkowanego do wysokiego poziomu mikroelementów. Ale ze względu na to, że rośliny zmieniają się naprzemiennie, wchłaniają różne proporcje składników odżywczych. Dlatego mają czas na powrót do zdrowia za kilka lat. Zaleca się coroczną zmianę kultury.

Uprawa zbożowo-parowa

Ugór zbożowy to specjalny rodzaj płodozmianu zbożowego. Ten sam schemat nasadzeń jest tu zachowany, ale co trzeci lub piąty rok ziemia jest odłogowana. Ten płodozmian będzie najlepszym wyborem dla regionów stepowych Ukrainy i podobnych warunków. Z jednej strony spada tu duża ilość opadów, z drugiej strony ziemia nie jest tak żyzna jak na przykład w rejonie Tambowa i Woroneża. Dlatego w celu przywrócenia plonów konieczne jest co kilka lat dać polu „odpoczynek”.

Sideral

Na koniec, bardzo ważna jest wiedza na temat płodozmianu na nawóz zielony. Aby lepiej zrozumieć problem, powinieneś wiedzieć, czym są siderate. Są to specjalne rośliny, które wyróżniają się zdolnością wzbogacania gleby w azot, a także kumulowania dużej ilości tego niezbędnego pierwiastka śladowego. To azot, którego potrzebują wszystkie rośliny uprawne, aby zbudować zieloną masę. Obejmuje to łodygi, gałęzie, liście. Oczywiście im więcej zielonej masy, tym bardziej aktywny jest proces fotosyntezy, który pozwala roślinom gromadzić składniki odżywcze, które następnie zamieniają się w owoce.

Lucerna, rośliny strączkowe, koniczyna, łubin, kozieradka to zielony nawóz.

Bez względu na to, jakie uprawy były uprawiane na polu - płodozmian na nawóz zielony znacznie zwiększy plony, jeśli będziesz musiał pracować na słabej glebie. Dlatego nawóz zielony jest najczęściej uprawiany w miejscu najbardziej zubożonych roślin. Ziemia. W wybranym roku, zamiast zwykłych upraw, miejsce obsiewa się różnymi uprawami zielonego obornika. Ważne jest, aby nie dały nasion - inaczej w przyszłym roku kiełki mogą zmiażdżyć uprawiane rośliny. Dlatego w okresie letnim koszenie odbywa się kilkakrotnie, a zielona masa pozostaje na polu. Jesienią, na krótko przed pierwszymi przymrozkami, teren jest zaorany. Wszystkie zielenie - zarówno żywe, jak i skoszone - mieszają się z ziemią i zaczynają aktywnie gnić, dramatycznie zwiększając ilość azotu i zapewniając dobre zbiory. Dość często po tym na stronie pojawiają się młode kiełki. Nie trzeba się ich jednak bać – już po pierwszych przymrozkach opadną i nie zdążą zostawić nasion.

Kogo to obchodzi?

Dość często, jeśli chodzi o klasyfikację płodozmianu, niektórzy ludzie nie są zbyt zainteresowani tym tematem, uważając, że jest on ważny tylko dla agronomów i innych pracowników rolnych, których praca jest związana z uprawami, które mierzą setki kilometry kwadratowe.

W rzeczywistości zrozumienie tego tematu będzie przydatne dla każdej osoby pracującej w terenie, w tym mieszkańców lata i właścicieli ogrodów. Przestrzeganie prostych zasad wymienionych powyżej może znacznie zwiększyć produktywność. Aby to zrobić, wystarczy pamiętać, że niepożądane jest uprawianie tej samej rośliny w jednym miejscu przez kilka lat z rzędu. Na przykład w miejscu, gdzie zwykle uprawia się ziemniaki, można uprawiać ogórki, buraki, rzodkiewki, groch i fasolę. Najważniejsze to nie pieprz, bakłażan i pomidory, one też sąnależą do rodziny psiankowatych. Ta rotacja nie tylko zapewnia obfite zbiory, ale także zmniejsza ryzyko wystąpienia szkodników owadzich i chorób zakaźnych.

Które rośliny najbardziej zubożają glebę

Jak wspomniano powyżej, niektóre rośliny niszczą ziemię szybciej, podczas gdy inne wolniej. Oczywiście liderami w uszczupleniu są kukurydza, rzepak, słonecznik i pszenica ozima. Przede wszystkim zużywają fosfor, który jest niezbędny do rozwoju silnego systemu korzeniowego. Kukurydza zużywa w sezonie aż 37 kilogramów fosforu na hektar. Inne uprawy są od niego gorsze - w przypadku rzepaku liczba ta wynosi 34 kilogramy, w przypadku słonecznika - 29, a w przypadku pszenicy ozimej - 28 kilogramów.

Oczywiście niemożliwe jest uprawianie tych roślin w jednym miejscu przez kilka lat z rzędu - ziemia zostanie poważnie zubożona, co z pewnością wpłynie na plony.

Wniosek

To kończy nasz artykuł. Teraz znasz wystarczającą liczbę płodozmianów i główne typy. Oznacza to, że możesz z łatwością zdecydować, co sadzić w przyszłym roku, aby nie napotkać chorób roślin i niskich plonów.